Terug naar de bedoeling

Omschrijving

Personeelstekorten, invalkrachten, problemen oplossen, brandjes blussen, thema’s en activiteiten voorbereiden. Geen tijd om stil te staan. Geen ruimte om te zien wat aandacht nodig heeft. En intussen blijft het belangrijkste werk liggen: het écht zien van kinderen.

Herken je dat gevoel? Aan het eind van de dag uitgeblust op de bank ploffen, het hoofd vol en je lijf moe. Pedagogisch professionals werken met hart en ziel, maar vaak ook onder hoge druk. Alles moet dóór. Meespelen – zittend tussen de kinderen, in rust en nabijheid – lijkt voor veel professionals een luxe geworden. En zelfs alleen al als je het probeert, kun je je schuldig voelen. Omdat er nog zoveel ‘moet’.

Een systeem vol goede bedoelingen
Op de groepen zie ik vaak hetzelfde patroon: medewerkers werken keihard, maar lijken vooral bezig te zijn met overleven. Geen tijd om stil te staan. Geen ruimte om écht te kijken. En dus ook niet om te voelen. Het systeem vraagt iets anders: doorgaan. We rennen door – met de beste bedoelingen – maar raken de bedoeling gaandeweg kwijt. Stilstaan bij de bedoeling Als je dit herkent, deel je dit gevoel dan weleens met collega’s? Of met je leidinggevende? Niet als klaagzang over hoe druk het is, maar als uitnodiging tot reflectie: waarom doe ik dit werk? Wat raakt me? Waar verlang ik naar in mijn werkdag? Welke ruimte heb ik – en welke zou ik willen?
Een aantal vragen die daarbij kunnen helpen:
• Waar staan we nu?
• Waar willen we naartoe?
• Wat hebben we nodig?
• Wat houdt ons tegen?
• Wat wordt de eerste stap?

Hoe staat het met de pedagogische visie binnen jouw organisatie? Leef je die voor, voel je je daarin gedragen, of is die langzaam naar de achtergrond verschoven? Als jij dit niet alleen voelt, maar je collega’s ook, dan is een teamgesprek een goed idee. Een herbezinning. Een gezamenlijke zoektocht naar de bedoeling. En precies daar ontstaat ruimte. Niet door harder te werken, maar door anders te kijken.

Zit jij tussen de kinderen?
De eerste praktische stap? Letterlijk ruimte creëren voor wat jullie belangrijk vinden. Niet door méér te doen, maar door bewust te kiezen. En dat vraagt ook om actie vanuit de organisatie. Er zijn kinderopvangorganisaties die (tijdelijk) extra personeel inzetten op de groepen, of ervoor kiezen om structureel met één persoon boventallig te werken. Niet om bij te springen in de drukte, maar om ruimte te maken voor wat er écht toe doet: observeren, meespelen, in contact zijn.