Korczak 100 jaar later nog altijd actueel

Omschrijving

Het gedachtegoed van Janusz Korczak is onmiskenbaar aanwezig in de manier waarop Humankind met kinderen werkt. Al dient hij niet als enige inspiratiebron. Humankind werkt vanuit een zorgvuldig samengesteld palet aan denkers. Haar pedagogische visie is naast de invloed van Korczak gevormd door inzichten van onder anderen Howard Gardner, Reggio Emilia, Emmy Pikler, Sieneke Goorhuis, Micha de Winter, Anke van Keulen en Lev Vygotsky. 

‘Alles wat we doen, begint bij het kind serieus nemen’, vertelt beleidsmedewerker Pedagogiek en Kwaliteit José Lenders. ‘Dat komt volledig overeen met Korczak. We hebben het niet letterlijk van hem overgenomen, maar zijn gedachtegoed zit er zeker in. Zo gaat dat met pedagogiek: je haalt inspiratie uit verschillende bronnen en vormt uiteindelijk je eigen pedagogische visie en beleid.’ 

Meerdere bronnen
Volgens pedagogisch medewerker Allard Hauer zie je bij veel pedagogische denkers dezelfde kernwaarden terugkomen. ‘Bij Korczak zie je bijvoorbeeld vijf belangrijke principes, waaronder de rechten van het kind. Dat idee zie je ook bij Montessori: help mij het zelf te doen. En bij onze eigen wiskundemethode Wiskids zie je het ook terug. Daar gaan we uit van het idee dat kinderen de wereld zelf willen ontdekken, en dat wiskundige concepten daarbij kunnen helpen. Dit sluit ook aan bij Vygotsky’s zone van de naaste ontwikkeling: kinderen uitdagen vanuit hun eigen leervermogen. We kijken vooral naar wat past bij de leefwereld van het kind.’ Het combineren van verschillende pedagogische visies is bij Humankind een bewuste keuze. José legt uit: ‘Iedere pedagoog brengt iets unieks. Psycholoog Howard Gardner schrijft over de meervoudige intelligenties van kinderen en pedagoog Luk Dewulf over de talenten van kinderen, maar beiden niet per se over samenleven. Vygotsky  helpt ons weer bij het kijken naar ontwikkelingsstappen. Zo vullen de visies elkaar aan en ontstaat er een sterke pedagogische basis.’ Allard voegt toe: ‘We geloven dat we op deze manier het beste kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van kinderen én aan de samenleving. Het humanisme vormt daarin een belangrijke basis. Na de Tweede Wereldoorlog is dat gedachtengoed opgebouwd vanuit het idee: hoe bouwen we aan een betere wereld? Dat zie je terug in hoe wij kinderen benaderen: met gelijkwaardigheid, respect voor autonomie en verantwoordelijkheid.’