In hoofdstuk 1 (Een stapje terug: historische perspectieven) werd uitgelegd waarom de Vlaamse kinderopvang niet is uitgegroeid tot een volwaardige professionele sector. Dit gebeurde wel in andere sectoren in Vlaanderen, bijvoorbeeld het onderwijs en het welzijnswerk. In de Scandinavische landen en in Noord-Italië is de kinderopvang wél een professionele basisvoorziening, erkend als belangrijk opvoedingsmilieu tussen gezin en samenleving. Het resultaat van die historische ontwikkeling is dat de Vlaamse kinderopvang twee belangrijke knelpunten kent: de professionalisering en de duurzaamheid. Belangrijke deelsectoren van de kinderopvang kampen met lage of ontbrekende opleidingen van begeleiders. Sinds kort groeit de bewustwording hierover bij de sector, bij Kind en Gezin, bij de arbeidsorganisaties, de werkgevers en werknemers. Dit brengt een nieuwe dynamiek met zich mee. In dit hoofdstuk gaan we nader in op deze belangrijke uitdagingen voor de toekomst.We schetsen enkele recente beleidsontwikkelingen en gaan na wat hun effecten zijn op het vlak van de professionalisering en de duurzaamheid van de Vlaamse kinderopvang. De nadruk ligt daarbij op die sectoren waarin de problemen het grootst zijn. Dat betekent ook dat de nadruk – voor wat de professionalisering betreft – ligt op uitvoerende medewerkers, eerder dan op de leidinggevenden.