H14. De beweging van de oudercrèches in Frankrijk

Omschrijving

Door de toenemende participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt worden steeds meer kinderen op zeer jonge leeftijd aan de kinderopvang toevertrouwd. Tegelijkertijd zien we hoe de sector van de kinderopvang de laatste jaren steeds meer groeit, wat op zichzelf een positief verschijnsel is omdat het duidelijk maakt dat de samenleving kinderopvang erkent als een nieuw opvoedingsmilieu. Maar deze ontwikkeling roept ook de vraag op of de opvoeding van jonge kinderen niet overgenomen wordt door professionals. De professionelen moeten volgens ons samen met de ouders voor de opvoeding instaan. We verwijzen naar Dahlberg, Moss en Pence die in dit verband spreken van ‘early childhood institutions as public forums situated in civil society in which children and adults participate together in projects of social, cultural, political and economic significance’ (Dahlberg et al., 1999:73). De auteurs verwijzen in hun boek Beyond Quality in Early Childhood Education and Care naar de ervaringen in Reggio Emilia en in Stockholm. Minder bekend in de door Angelsaksische literatuur gedomineerde landen van Europa zijn de ‘crèches parentales’ in Frankrijk. De visie van de Franse oudercrèches vertrekt bij een gezamenlijk opvoedingsproject van ouders en professionele opvoeders. Crèches parentales komen tegemoet aan de verzuchting van ouders om de opvoeding van jonge kinderen te kunnen delen. Een Afrikaans spreekwoord verwoordt deze ouderlijke behoefte prachtig: ‘It takes a village to raise a child’ (Je hebt een heel dorp nodig om een kind op te voeden). In dit hoofdstuk bekijken we hoe crèches parentales bijdragen aan de bouw van een dergelijk opvoedingsdorp.