De Ondernemer - Gure wind

Omschrijving

Er waait een gure wind door de kinderopvang – niet vanwege de herfst, maar door politiek Den Haag. Het nieuwe wetsvoorstel van het ministerie van SZW, bedoeld om het stelsel te hervormen, heeft een storm aan emoties losgemaakt.

Stichtingen, vaak geworteld in het maatschappelijke middenveld, omarmen het plan als een stap richting gelijkheid en stabiliteit. Ondernemers, die hun spaargeld, tijd en hart in hun opvanglocaties hebben geïnvesteerd, zien allereerst vooral bedreiging. Hoewel beide groepen bewezen hebben hoogwaardige kinderopvang te bieden, lopen de standpunten over het nieuwe stelsel sterk uiteen en is het debat op veel momenten lelijk.

Schrijnende toon
Veel stichtingen zien het voorstel als een logische modernisering. Kinderopvang zou, net als onderwijs, een collectieve voorziening moeten zijn: de overheid betaalt, instellingen voeren uit. Weg met marktprikkels in de zorg voor jonge kinderen. Dat klinkt voor velen geruststellend: rust en continuïteit voor ouders, minder afhankelijk van marktgrillen. Wie kan daar tegen zijn? Achter de idealistische vlag van gelijke kansen en gratis opvang voor alle ouders schuilt echter een pijnlijke realiteit voor ondernemers.
Voor hen betekent het voorstel dat hun levenswerk – opgebouwd met eigen vermogen en persoonlijke risico’s – door overregulering wordt ingeperkt. Hun investeringen dreigen te verdampen, hun toekomst als zelfstandige aanbieder wordt onzeker. En het enige wat zij ervoor terugkrijgen, is een klopje op de schouder in een brief van de staatssecretaris. In de sector wordt hen de mond gesnoerd en krijgen ze zelfs sneren. Want de toon die sommige stichtingsbestuurders aanslaan richting ondernemers is schrijnend. Ondernemers die hun grote zorgen uiten over inkomensverlies, vermogensverlies of hun pensioen worden weggezet als jammerende kinderen of geldwolven. Alsof zij alleen om geld zouden geven en niet om de kinderen die zij dagelijks opvangen. Alsof hun verontwaardiging zou voortkomen uit winstdrift in plaats van liefde voor hun vak. Dat beeld is eenzijdig en respectloos. Kinderopvangondernemers zijn geen winstmaximaliseerders. 
Rapporten van onder meer het Waarborgfonds Kinderopvang en SEO laten zien dat kleine en grote private partijen geen overwinsten draaien. Ondernemers stappen niet in de kinderopvang omdat het zo lucratief zou zijn. Ze doen het omdat ze geloven in hun manier van werken: bevlogen, betrokken, kwalitatief. Ze steken hun ziel en zaligheid en privévermogen in hun locaties.