Wat heeft een kind écht nodig? Die vraag staat centraal binnen de ecologische pedagogiek. Als pedagogisch professional met een ecologisch perspectief kijk je naar kinderen met aandacht, betrokkenheid en bewustzijn van het hele ecosysteem: hun gezin, de buurt, de klas, het beleid, geschiedenis én toekomst.
De kinderen komen binnen op de bso. Pedagogisch medewerker Michel ziet Bram en merkt op dat hij vandaag in een andere groep zit. ‘Ik zie dat je daarvan schrikt’, zegt hij. Bram knikt. Michel stelt voor om straks samen even te kijken bij de andere groep. Bram ontspant. Dit is hoe sensitieve responsiviteit werkt, een kind zien en horen en inspelen op de behoefte.
Elke reactie telt
Het klinkt eenvoudig: sensitief reageren. Toch is het in de praktijk vaak complex. Elk kind is anders. Elke situatie is anders. Sensitief responsief handelen vraagt om aandacht, reflectie en het vermogen om af te stemmen. Volgens pedagoog Max van Manen is het ‘een ontnuchterend besef dat we ernaar streven het beste te doen voor kinderen, maar vaak helemaal niet weten wat het beste is.’
Emoties zijn signalen
Wanneer Jim 's ochtends binnenkomt, wil hij zijn vader niet loslaten. Als hij weg is, kruipt Jim huilend bij pedagogisch medewerker Saskia op schoot. Zij nodigt hem uit om samen een treinbaan te bouwen.