Column - De Ondernemer

Omschrijving

Baalde jij er ook zo van? Wéér vertraging aangekondigd voor de invoering van het nieuwe kinderopvangstelsel. De beweging richting (bijna) gratis kinderopvang is dan wel ingezet, maar concreet wordt het niet echt. En nu is alles weer verschoven naar 2029.

Niet dat ik de variant van het nieuwe stelsel ideaal vind. Ik ben voor het bereikbaar maken van goede kinderopvang voor alle kinderen. Ik ben alleen niet voor de inkomensonafhankelijke versie van het toekomstige stelsel. Ik vind dat we dan veel belastinggeld niet goed en onverantwoord besteden. Liever zag ik een nieuw stelsel voor alle kinderen van werkende en niet-werkende ouders in Nederland dat gratis is voor de laagste inkomensgroepen, maar waarbij we wel degelijk een inkomensafhankelijkheid behouden voor de huishoudens vanaf 1,5 tot 2 keer modaal. En wellicht houden we dan nog wat ruimte voor het extra ondersteunen van kinderen met een extra zorgbehoefte en VE. Je kunt alleen niet altijd je zin krijgen, nietwaar? En de voorliggende inkomensonafhankelijke variant van het stelsel dat zich vooralsnog alleen richt op kinderen van werkende ouders vind ik nog altijd te verkiezen boven de onduidelijkheid in het huidige stelsel.

Morele aureolen
De frustratie over de aangekondigde vertraging werd al snel verdrongen door mijn afwijking om het glas halfvol te zien. Want een nieuw stelsel brengt ook een nieuwe realiteit met zich mee: wanneer er meer publieke middelen besteed worden aan financiering van de kinderopvang in Nederland, dan wordt naast het stellen van eisen aan de kwaliteit, het stellen van eisen aan verantwoorde bedrijfsvoering en transparantie daarover onvermijdelijk. De discussie hierover wordt op verschillende manieren gevoerd in politiek en media in de afgelopen jaren. Binnen onze sector zijn we niet strategisch omgegaan met deze discussie. In plaats van gezamenlijk stelling te nemen en het primaat te pakken op zowel (pedagogische) inhoud als verantwoorde bedrijfsvoering in een nieuw stelsel, zijn we in onze sector volledig verdeeld geraakt. We nemen elkaar de maat en er is een overbevolking van morele aureolen.
Het resultaat? We worden als onvolwassen gesprekspartner gezien en zijn het primaat over de toekomstige eisen rondom kwaliteit, of dat nu over pedagogische kwaliteit of kwaliteit van bedrijfsvoering gaat, kwijt.